Jan Baars, leraar Ki-Aikido Haarlem

 

Ki Aikido verschilt van andere vormen van krijgskunst doordat niet gaat om winnen en ook niet om zelfverdediging. Vaak denken mensen bij zelfverdediging aan vechtsport. In een sportsituatie train je op basis van gemeenschappelijk regels, je vecht volgens die regels met elkaar en de beste wint. Er is applaus en bewondering en eerdere fanatieke tegenstanders worden weer vrienden. Het dagelijks leven is echter geen sportsituatie; er zijn talloze voorbeelden van vechtsport beoefenaren die zelf in de problemen komen omdat ze iemand hebben getrapt of geslagen zoals ze dat geleerd hebben te doen. Maar op straat is er geen applaus en er zijn geen gedeelde regels. Als je wint, moet je daarna misschien steeds over je schouder blijven kijken en een volgende dag weer vechten, omdat degene die je hebt overwonnen of zijn maten wraak willen nemen.

Als je je daarentegen steeds hebt gericht op ontwijken en defensief zijn, moet je altijd wachten op een aanval, wat je erg kwetsbaar kan maken. De strategie van Ki Aikido is om jezelf in een positie te brengen waarin je beschermd bent en voorbereid op een aanval, zonder die uit te lokken en om een ​​geweldloos maar toch effectief antwoord te geven dat de situatie afrondt. Dit betekent dat je veel technieken moet leren zoals klemmen op gewrichten, worpen, oefenen met de jo (houten stok) en bokken (houten zwaard).